Leszek Długosz - poezja śpiewana

[evionnaz]

Leszek Długosz (urodzony 18 czerwca 1941 w Zaklikowie na Podkarpaciu)
– aktor, literat, kompozytor, jeden z najbardziej znanych polskich śpiewających poetów[1]. W roku 1964 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1964-1966 studiował na wydziale aktorskim na PWST w Krakowie. Zadebiutował w roku 1964 w teatrzyku piosenki UJ "Hefajstos". W 1965 roku związał się z krakowskim kabaretem "Piwnica pod Baranami", gdzie uchodził za jednego z z największych artystów w zespole []. Pierwszy tomik poezji - "Lekcje rytmiki" wydał w 1973 roku. Z Piwnicą rozstał się w 1978 roku i od tego czasu Leszek Długosz występuje przeważnie samodzielnie. Rok później przebywał na stypendium we Francji, co zaowocowało wydaniem płyty w całości w języku francuskim. Wydał do tej pory kilkanaście tomików poezji - najnowszy o tytule "Piwnica idzie do góry".
Oprócz działalności estradowej i literackiej publikuje również swoje felietony w "Czasie krakowskim" i "Rzeczpospolitej". Zrealizował również w TVP cykl poświęcony poezji "Literatura według Długosza".

Od 2007 roku w Radiu Kraków prowadzi autorski program "Przyjemności niedzieli".
W roku 1982 Leszek Długosz otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za osiągnięcia w dziedzinie piosenki poetyckiej. W marcu 1996 r. za wybór wierszy Z tego co jest otrzymał Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca

<!-- m --><a class="postlink" href="http://grzesiek68.wrzuta.pl/audio/dysLuJRzev/dzien_w_kolorze_sliwkowym_-_leszek_dlugosz">http://grzesiek68.wrzuta.pl/audio/dysLu ... ek_dlugosz</a><!-- m -->

<!-- m --><a class="postlink" href="http://grzesiek68.wrzuta.pl/audio/nRScbLnVLu/berlin_1913_-_leszek_dlugosz">http://grzesiek68.wrzuta.pl/audio/nRScb ... ek_dlugosz</a><!-- m -->

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.wrzuta.pl/audio/xphyDHk4TG/leszek_dlugosz_takze_i_ty">http://www.wrzuta.pl/audio/xphyDHk4TG/l ... takze_i_ty</a><!-- m -->

<!-- m --><a class="postlink" href="http://grzesiek68.wrzuta.pl/audio/zAlyZPKCOP/spieszmy_sie_-_leszek_dlugosz">http://grzesiek68.wrzuta.pl/audio/zAlyZ ... ek_dlugosz</a><!-- m -->

[evionnaz]

Leszek Długosz śpiewa o przemijaniu - spokojnie, miarowo, raz wolniej, raz szybciej – akceptując je w ten sposób. Piosenki zawierają bogactwo słów, ich odpowiednią interpretację. Śpiewa nie tylko głos, ale i rozum.
W przypadku Leszka Długosza rozum wie, co nazywa szczęściem. Nie jest ono wielkie, patetyczne i gwałtowne. Jest to drobne i ulotne szczęście, które jednak stale się odnawia. O tym właśnie traktuje jego muzyka. Muzyka łatwo rozpoznawalna. Liryczna, pogodna, ze stałą gamą tematyczną. Obliczona na wywoływanie wzruszeń i pogodnego nastroju.

Posiada swój odrębny świat. Tematy piosenek praktycznie się nie zmieniają - pozostają poza czasem. Podobnie styl śpiewania – cały czas niezmienny tembr głosu. Jego poetycka zaduma nad kolorami pór roku czy pianinem wydaje się więc passe. Można powiedzieć, że jego twórczość jest "pozaczasowa". Co natomiast z ponadczasowością? Ponadczasowa jest i będzie poezja śpiewana. Długosz jest jej typowym niemalże reprezentantem. Trochę z ballady, trochę z wiersza, myśli osobiste i tkliwe, ale nie poruszające naszego świata u podstaw. Nie Poezja - a ot... poezja. Pieśniarz nie chce nami wstrząsnąć. Składa hołd światu, w którym można niezobowiązująco się wzruszyć.
Za pomocą dźwięków, rytmów towarzyszących potokowi słów, próbuje opisać swój świat. Ulotny, niekonkretny, zapatrzony w siebie

[Interpelacja]

pięknie, lirycznie i tak ....tkliwie