| 
				
				 
					ponad
				 
			 | 
		
| 
				 
					2008-04-02, 21:18:31 
				 
				
Post: #1 
				
					ponad 
				 
			 | 
		|||
				
  | 
		|||
| 
				
				 
					W stowarzyszeniu zmarłych w poezji   
				
				
Ofiary pióra, słowa udaru, krzywe zwierciadła ludzkiej amnezji. To my jesteśmy - dzieci koszmarów To nasza wojna, niezrozumiała dla tych co tworzą zmysłom zasieki, to nasza miłość, bez słów, bez ciała. Upośledzone dzieci kalekich Pośród zastępów martwych od życia wstaliśmy z grobów, by barwą świecić. Dziś wyprowadzić myśli z ukrycia. To my jesteśmy - Indygo Dzieci * * <!-- m --><a class="postlink" href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieci_Indygo">http://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieci_Indygo</a><!-- m --> dążenie do szczęścia zawsze kończy się nieszczęściem  | 
		|||
| 
				 
					2008-04-03, 11:00:53 
				 
				
Post: #2 
				 | 
		|||
				
  | 
		|||
| 
				
				 
					Niebieskie kwiaty dzieci kwiaty ,wiersz bardzo wymowny-powiem bardzo dobry
				 
				
				
Moje motto"Gdy spłonie dach masz lepszy widok na niebo"  | 
		|||
| 
				 
					2008-05-05, 21:35:08 
				 
				
Post: #3 
				 | 
		|||
				
  | 
		|||
| 
				
				 
					Ech, zaczytalam się w Twojej poezji , chyba mi wieczór zejdzie w miłym aczkolwiek niespokojnym i niepokornym towarzystwie strof Twoich. Tym razem Dzieci Krysztalowe! 
				
				
				
			Świetne  
				 | 
		|||
| 
				 
					2008-05-05, 21:39:15 
				 
				
Post: #4 
				 | 
		|||
				
  | 
		|||
| 
				
				 
					:oops:  
				
				
Zawstydzasz mnie dążenie do szczęścia zawsze kończy się nieszczęściem  | 
		|||
| 
				 
					2008-06-07, 18:57:48 
				 
				
Post: #5 
				 | 
		|||
				
  | 
		|||
				
				  Dziękuję za linka.Poczytałam na wikipedi i czegoś nowego się dowiedziałam.Ciekawy wiersz !
				 | 
		|||
| 
				
				 
					« Starszy wątek | Nowszy wątek »
				 
			 | 
		
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości

Szukaj
Użytkownicy
Kalendarz
Pomoc




