Boguszyńskie pejzaże

[zbigniew]

Boguszyńskie pejzaże
- - - - - - - - - - - - - - - - -

Idę drogą krętą do torów
Las się chyli nad asfaltem
Akacjowe samosiejki
Próbują zdobyć drogę
Zamknąć jej bieg
Kolczastymi konarami

Przez mostek w prawo
Gdzie szumi leniwie strumyk
Jak człowiek leżący
Nad brzegiem w trawie
Z puszką Dębowego
Lecz , kto wie dlaczego ?

Jest płot druciany
Domek dróżnika
Starzec na progu zamyślony
Błądzi okiem, które nie widzi
Dnia dzisiejszego śladu
A tu gołąb z kurą
Gadu, gadu , gadu

Twarz bruzdami pokryta
Niby pole zaorane
Pan Ludwik pozdrawia
Tych , których nie widzi
Śle uśmiechy serdeczne
I sam je odbiera
Człowiek niby prosty
Ale dusza szczera

Zbigniew
2008-08-15 00:07:36