Ikar?

[Xan]

[list]Półnagi - niczym półbóg, jeno w samych zasłonach
Mroźnej nocy bryle. Chłodem otulony zewsząd - skonał.

Ni słowa nie zostawił, ni szeptu znaku nadziei.
Zamknąwszy drzwi do świata swego - zabrnął w otchłań kniei.

Gdzie liśćmi słowa były, gałęzie zaś gestami,
Poszycie - krzewem milczenia... Próchnica - obłudy pokładami.

Parł przez głuche ostępy, nieświadom ciszy nastałej,
Jak martwej toni jeziora w bezruchu tak zastałej.

Nie pomny na trzaski suszu, ani nóg zmęczenie,
Dążył - gdzieś tam - donikąd... Byle w samospełnienie.

I dotarł do celu szczęśliwy choć w samej bieliźnie otuchy...
Ległego w swojej nirwanie, porwały bezskrzydłe duchy...

I na raz wszystko odżyło, chwilowo się tym wstrząsając...
Ptactwo rozśpiewało, by w życie pierwotne wracając

W antrakt go zamieniono nagłówkiem ledwie skleconym:
"Tu spoczywa narwaniec, bez sensu z życiem skłócony."

Niczym półbóg - półnagi prawie z ram standardu wycięty:
Za mocny, za mądry, za wielki, za butny, za dumny, zacięty!

M. G. 07.01.02[/list:u]

[Xan]

Pisałem.
Czas przeszły.
Tryb dokonany (;
Więc i unikanie imiesłowów również mi już nie grozi.

[Mikoku]

jestem pod wrażeniem, ciekawy zapis...gratuluję