Rocznica

[male_p]

Dziś mija już rok smutnych dni,
Gdy spadł grom z jasnego nieba,
Rano obudził nas dźwięk telefonu,
Natarczywy, jak życia potrzeba.

„Odszedł w spokoju nad ranem…”,
Jak echo wciąż słyszę te słowa,
A przecież miał wyjść za trzy dni!
Wokół cisza zapadła grobowa.

Szok, zatrzymany w sekundzie czas,
Życie, stanęło przed oczami, jak pacierz,
Szloch, niedowierzanie, pytanie trzylatka,
„Babciu jestem grzeczny, czemu płaczesz?”

Jak wytłumaczyć sobie, że taty już nie ma,
Maluszkowi, że „dziadzia” nie przytuli,
Tak radosny przecież był, bo z dziadkiem,
W tajemnicy plany pokątnie wciąż snuli ….

Nie mam już siły, by dalej pisać...
Cierpienie tamtego dnia, bliscy w płaczu oparach,
Zbyt wiele smutku i rodzinnej tragedii,
Tato! Ciągle żyjesz w umyśle i w serca filarach ..

[Interpelacja]

Pięknie... We wspomnieniach miłość żyje wiecznie :pocieszacz:

[czardasz]

To ja sobie pomilcze trochę