Czuję, że warto...

[Maria M.]

Czuję, że warto...


kawałek nieba w porannym oknie
zbieram pospiesznie myśli przelotne
te niespokojne się wymykają
do słońca lecą beztroską chmarą
cel i kierunek gubią po drodze
bańki mydlane pękają co dzień

jak ptaki ziarno dziobię codzienność
może wydziobię przygodę wielką?
kiedy przygasa zapał do życia
anioł mi wtedy skrzydła pożycza
wachluję nimi, aż lecą pióra
w snach zawsze umiem wysoko fruwać

czy ważę kroki, biegnę na oślep
i tak przeszkody stają na drodze
siłą czy sprytem je pokonywać?
wszystko zależy od przeciwnika
ważne by marzeń nigdy nie zgubić
szansy od losu nie będzie drugiej

czuję, że warto żyć dla tych kilku
chwil wzruszających, szczęścia promyków
co się zjawiają niespodziewanie
(choć podświadomie wciąż czekam na nie)

gdy elementy znajdują miejsce
w konstrukcji życia, to najważniejsze...

[male_p]

Nic dodać .. nic ująć . a wszystko podkreslić .. Piękny wiersz