Mała Moskwa

[evionnaz]

Obejrzałam film , będę równiez zachęcac do obejrzenia tej legnickiej Love Story

Historia miłości wielkiej i tragicznej, która wybucha w mrocznych latach 60. XX wieku. Za tło służy jej Legnica, największa w Polsce baza wojsk radzieckich, nazywana "Małą Moskwą". Wiera, słowiańska blond piękność o załzawionych oczach, oddana wielbicielka Ewy Demarczyk, żona Jury, młodego pilota i niedoszłego kosmonauty, zakochuje się w polskim oficerze Michale.

Piękna, tragiczna miłość w polskim kinie, która porusza do głębi. Film, który uświadamia, że prawdziwe, głębokie uczucie spotyka się tylko raz w życiu.

Ukazuje nie tylko Legnice tamtych lat ale pokazuje, jak trudne są czasami relacje między ludźmi, jak trudnych wyborów trzeba dokonywać .Opowieść o ludziach, zdarzeniach, instytucjach pozornie zwyczajnych. Ale każdy z nas ma swoja opowieść – czy stanie się wyjątkowa, zależy tylko od tego, na jak długo przy niej przystaniemy.

Pięknie pokazana beznadziejna walka z potężnym wrogiem, którego pokonać nie można. Z bezdusznym systemem, ze zniewoleniem, wbrew wszystkiemu, nawet wbrew sobie walczy Wiera. Obserwujemy przemianę dorosłej córki Wiery, ona także walczy z sobą, z matką, z tym – kim jest i co w końcu w niej wybucha



Michał pragnął, Wiera była rozdarta między uczuciem a powinnością ale tylko Jura naprawdę kochał. Kochał tak mocno, że wybaczył zdradę. To film o miłości, ale przede wszystkim o dumie – żołnierskiej, męskiej, o podejmowaniu decyzji, trudnych wyborów – zawsze tragicznych, o łamaniu ludzi i o kroplach drążących skałę.

W pewnym sensie, to rozliczenie Jury z przeszłością, przed samym sobą, przed córką. Miłość nie tylko buduje ale i rujnuje. Każdy człowiek musi być odpowiedzialny za uczucia nie tylko swoje, ale i te, które wzbudza u drugiej osoby. I to jest dojrzałość….

Gra aktorów jest doskonała. Ona gra i śpiewa przecudnie, wzruszająco, niesamowicie, poza tym jest piękna, nie można od niej oczu oderwać

Niezwykła….I te słowa śpiewane przez Wierę…”Nie widziałam Cię już od miesiąca… i nic”…przejmująco, boleśnie prawdziwe i piękne.

<!-- m --><a class="postlink" href="http://pl.youtube.com/watch?v=HZgyDy6I9Ko&feature=related">http://pl.youtube.com/watch?v=HZgyDy6I9 ... re=related</a><!-- m -->

<!-- m --><a class="postlink" href="http://pl.youtube.com/watch?v=V0Y3j0iswlo&feature=related">http://pl.youtube.com/watch?v=V0Y3j0isw ... re=related</a><!-- m -->
Film się skończył …. napisy końcowe, ale nikt nie wstawał z miejsc…wsłuchani w piosenkę Ewy Demarczyk, ocierając ukradkiem łzę, ludzie powoli wracali do rzeczywistości.