na cóż mi?

[Guest]

Zanim zdążycie sam uprzedzę.
Rymy gramatyczne. Zmora.
Gdy to pisałem nie miałem pojęcia, że to taki grzech
a teraz trudno zmienić nie psując sensu. Choć kto wie... czekam na sugestie :-)


Na cóż mi?...


księżniczce jako odpowiedź na trudne pytania


Na cóż mi gwiazdy gdy twe oczy świecą
czarne jak niebo w północnej godzinie;
skrzące ogniki co w sercu rozniecą
żar, który nigdy – jak czas – nie przeminie?

Na darmo księżyc noc blaskiem roznieca –
choc z blasku swego nie od dzisiaj słynie –
gdy twe spojrzenie zmysły tak podnieca,
że dusza, zda się, w wyobraźni ginie!


Na cóż mi słońce gdy twe oczy błyszczą
niczym diamenty pośród światłocienia
tak jakby chciały koniecznością wyższą
wielkie tęsknoty na drobne rozmieniać?
Na cóż mi ziemia gdy po niej nie stąpam
bo twe uczucie skrzydeł mi dodaje;
gdy się unoszę w twym uśmiechu skąpan
blaskiem twym strojny niby w gronostaje?



Nieważne noce, dnie i kalendarze,
bagaż doświadczeń zbędny też niemały!
Wszak – gdy w twe oczy patrząc się rozmarzę,
gdy w nich utonę – na cóż mi świat cały?










St. Gottardo (CH)
19. wrzesień 2007

skaranie boskie

[Sarmata]

Wiesz co?
NIE ZMIENIAJ NIC!!!
Ostatecznie właśnie dla Twórców świadomych niedoskonałości i sztywności języka i regułek stworzono coś co nazywa się Licentia Poetica - i właśnie oni mają "przyrodzone" prawo jej używać.
Źle się dzieje jedynie w przypadku, gdy pod jej osłonę uciec się starają nieudaczniki, wodolejce i inne grafomany, ale w Twoim przypadku sądzę, że powołanie się na nią jest w zupełności usprawiedliwione...

[anja]

Nie widzę nic złego w rymach, wpaniałe wyznanie

[meg04]

i oto przykład, że rymy gramatyczne mają prawo żyć swoim normalnym życiem, tylko wybredni albo wyjątkowo nieprzychylni będą ciągle wybrzydzać i częstochowę wytykać, by swoje "ja" podkreslić. przekaz znakomity.

[Guest]

skaranie boskie napisał(a):skąpan

mogę się doczepić "skaranie" zgłodniało i "y" zjadło... a tak to mogę dodać ,że z przyjemnością czytałam i rymy mi się podobają