nudne intowersje

[Arti]

nudne introwersje


nie przestanę mówić dopóki krew z gniewu płonie
a łzy kapią na papier rozmazując wiarę


zapaść się
umrzeć
powiesić na ogonie
nieważne co powiedzą - pogrzeby to fikcja
wzruszenia na niby i łzy przeklęte
jakby tamy na oczach naprawdę istniały
w Imię Ojca i Syna lecz najbardziej wasze
kiedy śmierć z własnej ręki już nic nie oznacza

o wstydzie bezbożny!
który niczym modlitwa
w kondukcie żałobnym łączysz oba światy
potrójny nawet: głupio przecież umierać
głupio umierać poetą
i głupio że jesteście
tylko po to by postać i położyć kwiaty
a potem raz w roku wracać z ustami zszytymi
milczeniem

Pruszków, czerwiec 07