Rzeczywistość

[Guest]

Kłaniam się śladom swego cienia,
deszczem pamięci myję twarz.
Trudno zapierać się wspomnienia,
gdy komuś serce swoje dasz.

Na drzewcu czasu błąd łopoce,
plecy uciska niemy wstyd.
Myślą wracają tamte noce,
A sopel bólu tworzy byt.

Kłaniam się śladom swego cienia,
który wartością przerósł mnie.
Trudno doszukać się pragnienia,
kiedy spełnienie jest we śnie.