wolna by żyć

[Anna]

jej umysł uwolniony
od steku kłamstw
fałszu warg

spojrzeń zawistnych

dłoni zdradliwych

obłudy bram


uwalnia swoje marzenia

przyzywa pragnienia

czekając ich spełnienia
wychodzi cienia

chce doczekać ich spełnienia

nie chce już
byś był jej drzewem

który fasadą stoi

przed niczym nie obroni

zimny i twardy jak głaz

który nie słyszy jak serce łka


poszuka krzaczka małego
przez nikogo niezauważonego
ukryje swoją twarz, siebie
i nie wróci już do Ciebie