Aniele

[Mikoku]

U podnóży strzelistego wzgórza,
przy paproci otulającej połacie ziemi,
ujrzałam złotowłosą anielicę,
delikatną niczym płatki róży,
i chłopca klęczącego tuż przy jej łonie.

Miłość wyznawał szepcząc czule,
że w gwiazdach jest mu przeznaczona
i bez niej nie może
samotnie kroczyć przez życie.

Oczy pełne łez wylewała,
nie wierząc we własne szczęście,
czyż jest to możliwe mówiła,
że jej serce wypełni się
tak szlachetnym uczuciem?

I tak objęci ku niebu polecieli,
w przestworzach niebieskich
miłością zjednoczeni
zostawiając nadzieję,
że miłość jest i będzie
największą wartością.