Dywagacje a może jednak nie

[Ginsana]

Tak nas ostanio w pracy " nosi" i tak jakość dla rozweselenia ciągiem poszłam



Dywagacje a może jednak nie


Dziwna ta jesień w tym roku
kłopotliwym liściem spadła
bez ognia czerwieni i złota
raczej w wyblakłej żółci – nadziei
/spranej z koloru jak wybielaczem/

rachunek sumienia nie zrobiony
bo i po co – wyszedłby minus
wczorajsze dni też takie nijakie
zimne jakby letniego słońca zabrakło
/w sumie sumienie prawie czyste/

kolejne ranne wstawanie
takie mniej ochocze niż kiedyś
spojrzenie w okno w ślimaczej myśli
co za parszywy dzień – znowu leje
/kawa, papieros – może pomoże/

podobno każdy wiek ma uroki
ja tego nie czuję – zalęgł się mól
zaczął podjadek jeden od myśli
ni to wytępić ni to oswoić ni wyrzucić
/ogłoszenie dam: sposobu szukam pilnie/

w pracy też monotonnie – jednostajnie
w atrakcjach między zgagą a wątrobą
chociaż nieraz trafione małe wyjątki
weszła klienta – cześć dziewczynki
/jak miło – zaraz się klima młodziej czuje/

i tak oto sobie myślę czasami
/nieraz mi się to zdarza – przysięgam/
chrzanić te depresyjne nastroje
zerwę się z pracy- na herbatkę z rumem
/mój mól poczuje się wstawiony - zaśnie/