Ty i jesień ...

[norbertus]

Barwy złota na gałęziach schowane
Biel przymrozków w bruzdach ziemi zaczajona
Śniegu pierwsze płatki po trawie spływające
Liście umarłe
I teraz w tańcu z wiatrem żyjące

Uśmiech czerwień policzków
Oczy skrami strzelające
Dłonie schowane w dłoniach
Myśli biegnące jak ogniste rumaki
Telefon niosący słowa
Dusza wypełniona
Jak dzban oliwą spełnienia


W jesieni nie ma pytań
Ty je stawiasz
Zapraszasz w jesiennym tańcu
Symfonii barw i zdarzeń
Do odgadnięcia siebie
Jaka jesteś?
Nie wie nikt a cóż ja powiedzieć mogę
Jak dusza Twoja gra?
Na melodiach się nie znam
Jaki pejzaż malujesz życia tchnieniem?
Któż to odgadnie

Patrz jesień czyta lepiej
Ciebie zna
Złota barwa
Życie w tańcu
Dzban miłością przepełniony
Zatem jesień i TY…