zmienność wydarzeń

[Nina]

czarne karawany myśli
za nimi serce o kuli się wlecze
w samotności słychać szept
zdradzający tajemnice życia

zboża spoglądają chabrami
splątane kąkole
rosną jak pory roku

wzrok dosięga wieżowca
wspina się za nim płaczące serce
do uśmiechu
brzęczącego dźwiękiem
jednogroszówek
rzucanych czasem
na szczęście

słońce przegania cienie
ze ścian i umysłu
a puste szklanki
po słonych kroplach
napełnia złotem
delikatnego uśmiechu