Tak

[minawia]

Poeto,
stoję przed tobą ze słów obnażona,
tylko to jedno zostało,
tak.
Tak, tylko powiem,
dziś w tej minucie,
też za godzinę,
a nawet po latach i kilku dniach.

Tak,
twoje słowa też mnie ujęły
i nie zawiedziesz, wiem,
i tylko taki poeta wspaniały
do końca życia, przez wszystkie razem,
w osobno spędzonych dniach,
może usłyszeć to… tak.

Tak,
przed ołtarzem już przysięgałeś,
tak, przysięgałam też ja.
Teraz my sobie mówimy, tak.
Tak, ci odpowiem,
całą przyjemność zostawiam tobie,
rozbieraj, pieść mnie,
poczuj mój smak.

A kiedy już mnie rozbierzesz z szat,
uniesiesz w ramionach,
w łożu ułożysz na wznak
to od paluszków proszę, zaczynaj
ot, tak.
Już nie będę
bronić się, bo tylko…
bo tylko ty wiesz co czynić i jak.
Pieść dojrzały poeto,
a ja,
och… tak,
tak…