Winogrono

[Ginsana]

W drewnianej altance
schowanej w liliowym powojniku
siedzisz na białej ławeczce
gładząc bezwiednie poduszkę z aksamitu.

Obok na stoliczku z serwetką
mieni się kiść winogron dojrzałych
kusząc swą delikatną skórką
zroszoną milionem kropelek wilgotnych.

Wsuwając dłonie w owoc miękki
uniosę go nad twoją twarzą
czując drżenie ciała lekkie
gdy twe wargi zachłannie grono złapią.

Sok spłynie cichym westchnieniem
wypełniając ogród zapachem żałości
że nie ja jestem tym winogronem
w twych ustach pełnych namiętności