ŻAL

[Guest]

Moje życie jest szare i puste,
moje życie jest smutne i trudne.
Są tacy, którzy wiele od życia dostają
i nie umieją docenić tego, co mają.
Tak bym chciała się więcej uśmiechać,
grzechem jest tylko ciągle narzekać.
Są chwile, gdy uśmiecham się przez łzy,
wierząc, że może kiedyś nadejdą dla mnie słoneczne dni.
Są chwile, gdy w mym sercu nadzieja gości,
wówczas te chwile są pełne radości.
Lecz bardzo szybko nadzieja ta pryska,
jak bańka mydlana, jak iskra z ogniska.
I wtedy znowu przychodzi smutek i żal,
tych wszystkich minionych, straconych lat.