Złotousty

[czardasz]

karmiłeś pięknymi słowami
pozwoliłeś uwierzyć
że jestem niepowtarzalna
jedyna w swoim rodzaju
zmieniłeś w łabędzia
ale to były tylko słowa
teraz przyszło za nie zapłacić
niejedna łza spłynęła po policzku
spytałeś dlaczego uwierzyłam
chciałam być piękna i kochana
zapomniałam o rozsądku
lustro co rano witało
nie widziałam w nim siebie
tylko tę którą chciałam być
teraz lustro zasłoniłam kirem
nie budzę się radosna
wstaję bo życie dalej trwa
a ja muszę żyć
choć nie mam na to ochoty