w odpowiedzi

[istota]

Nie umiem nadać
znaczenia słów
podmuchom wiatru
ani zachodom słońca
strach nie ma już barw
ale radość również
czuję jedno i drugie
pytasz jak żyć
a ja nie umiem
ubrać w słowa
twojego czasu
miliony słów
leży pod stopami
ale nie chce
schylać grzbietu
pytasz czy nie warto
zamknąć ich
w twardych ramach
ku pokrzepieniu
mnie z czasu przyszłego
znowu ci odpowiem
że nie umiem
ubrać w słowa
nikogo prócz siebie
tkam wlasną nić
splatając ją i plącząc
jak potrafię
nie wiem kto
trzyma krosna
ale blask tkaniny
wytrąca wszystkie
najpiękniejsze słowa
dlatego nie pytaj
jak masz żyć
poprostu
chwyć swoją nić...