Łza...

[norbertus]

Jak kropla wody drążąca skalę
W krętych szczelinach bazaltu
Zdąża by siłę swoją zaznaczyć
Twardość i hardość w miękkość zamienić

Tak ta mała przezroczysta łza na policzku
Czułością i bólem krzyczy o pragnieniu
Woła językiem nie z tego świata
Prawdę o mnie mówi

Czy tej prawdy się boję?
Może się z nią zmagam?
Ludzką rzeczą jest zapłakać
Jeszcze bardziej człowieczą kochać płacząc !