Zakamarki

[norbertus]

Egzystencjalne rozdrażnienie
I metafizyczny ból
Szukasz i nie znajdujesz
Biegniesz na stadionie życia
Lecz zwycięstwo nie Twoje
Dlaczego pytasz?
Odpowiedzi nie otrzymujesz
Tylko z zakamarków
Duszy nostalgią wieje
Wspomnieniami kruchymi
Jak kryształ rozsypany
Z trzaskiem na marmurowym
Trotuarze zdarzeń

Tak zakamarki duszy
Blaski i cienie noc i dzień
To tylko życie uwierz
W nich człowiek Ty i ja
Koniec dobro i spełnienie
….