Poezja końca świata

[misery]

Poezja końca świata

będzie wtedy gdy odejdziesz.
będzie ciszą obijającą się o żebra
tam gdzie miałam serce
kiedyś

będzie uosobieniem pustki
będzie metaforą rozpaczy. zapisze się
rakiem mózgu w każdym słowie
kiedyś

zobaczę w niej kpiący uśmiech
tej kobiety. tej która cię znajdzie
która cię skradnie
kiedyś

i zobaczę w niej siebie samą.
samą i podglądającą jak wpadasz
w cudze ramiona
kiedyś

poezja końca świata
z niczym mi się nie zrymuje
bo nic już nie będzie
kiedy odejdziesz

kiedyś