Przyjaciel

[Maciko]

Niezmierna ciemność ogarnia mój umysł, mam już jej dosyć,
Nie potrafię jej tłumić.

Nachodzi mnie ciągle, nigdy z ukrycia, a gdy już wejdzie, o zdanie nie pyta.
Pochłania mnie, a ja ją, jesteśmy w tej chwili jednaką osobą.
Szepcze mi do ucha swe rady ciągle, a ja je słucham jakoby były od mnie.

Wieczór nadchodzi, tak mówią ludzie. Wpatruję się w zachód po całym tym trudzie, ciężkiego dnia i myślę sobie, co jutro będzie mnie czekać