Zanim...

[Stalówka]

Zanim zwykłej tolerancji znicz zapłonie
i codzienność akceptacji płaszcz ubierze,
nim weselny kielich smutku chwycą dłonie
a fałsz sprzeda swe idee kłamiąc szczerze…

Zanim ktoś wyciśnie prawdzie łzę wzruszenia,
strzępy ubrań z nienawiści zdejmie haków,
tam gdzie słowa biegły boso po kamieniach
bo na buty nie starczało im miedziaków...

Zanim mądrość nas rozgrzeszy z bezgrzeszności,
nim obłudę złożą księża na ołtarzach
i uwierzą sami w mit nieśmiertelności,
by mi kazań do znudzenia nie powtarzać...

Zanim znikną stróże mego przeznaczenia,
bo uznają, że już o mnie grać nie warto.
Zanim nazwę, to co było bez imienia
i wyruszę tam gdzie jedną gra się kartą...

Zanim skończę, zanim wypnę swój piedestał,
to w ostatniej strofie puentę pragnę schować.
Żeby wszyscy, w hołdzie którym ten wiersz powstał,
nie twierdzili, że nie mają gdzie całować…