Z banałem pod rękę

[Stalówka]

Stygnącą żądzą, mgło poranna,
zawsze mój świt budziłaś pierwsza.
A dzisiaj jesteś taki banał !
Wstydliwy i niegodny wiersza.

Teraz nie zwilżasz włosów dziewcząt.
Więc jak cię wkładać między rymy,
zanim się zasłyszanych zewsząd
modniejszych wyznań nauczymy?

Rosy w kielichy kwiatom nalej
a ja wymgloną pójdę drogą,
By móc banały pisać dalej
i pozazdrościć tym, co mogą

piórem dostępu bronić majom,
mięśniem zwać serce w każdej pieśni.
Bo wiedzą dobrze gdzie zmierzają.


Lecz zapomnieli skąd nadeszli...