Potyczka z Miłością

[Kryształeczek]

Wszyscy próbujemy, czegoś szukamy,
Brniemy w nieznane i zdobywamy,
Lecz sami nie wiemy czego oczekiwamy.
Popełniamy błędy, w konflikty uwikłani,
Chcemy odnaleźć coś, czego nieznamy.
To coś zwie się miłością - jesteśmy nią oplątani.

Raz jeszcze podnosimy się i upadamy,
Tracimy wszystko, co szybko odyzskamy,
W innym będzie to miejscu, innym miejscu i czasie,
Tamtych straconych chwil już nie odyzskacie.
Straconych? Czy aby na pewno?
Coś zyksaliśmy, doświadczeniem zwanego.

Otóż sens rozpaczań jest nijaki.
Jest zysk, jest i wniosek taki:
Stare nowym zastąpisz,
Dawne z pamięci wymażesz
Świeżym je zakreślisz,
I już nie zapłaczesz.

W blasku nowych dni się uśmiechniesz,
Przed siebie dumnie pobiegniesz.
Jednakże wtedy to się stanie,
Minione znowu powróci, niczym batem lanie.
I to w innej formie niż się tego oczekiwało,
Zagwostka, czy wszystko się z siebie dało?

To jak przebyte wspomnienia powróci,
Jeszcze mocniej niż niegdyś życie wywróci.
W to co zrobione zwątpisz.
Nad niedokończonym ubolisz.
Niestety, nic już nie zmienisz.
Już wiesz, więcej nie zbłądzisz.

Wtedy powiesz - było się nie poddawać.
Nie poddawać się i walczyć do końca,
Mimo, że ten statek
Nie ujrzałby nigdy zachodu słońca
Lecz jest już za późno,
Czasu nie cofniesz i pozostaniesz z tą myślą -
Próżnią.