Zagubione dzieciństwo

[Ewa]

Zagubione dzieciństwo

W artyzmie tkwi poświęcenie
Precyzja w sztuce trwa
Sekunda ćwiczeń zamieniona na godziny
W ciszy przełyka się zgubiona łza

Ledwie dziecięcy wzrok
Z niebiańskiego w różne barwy się zamienia
A już mały człowiek ćwiczy niestrudzenie
Talent wyzwolony z dziecięcego cienia

Wielcy prędko zaczynali
swoją przygodę ze sztuką
Nigdy nie rozpaczali
nad zagubioną duszą

Uszanujmy głęboko prawdziwy kunszt
grania, tańca, pędzla
A z nieba popłyną łzy ulgi
Odrodzonego człowieczeństwa