Pana Owcy skreślenia niestaranne

[Owca pomalowana na biało]

Wiersz. Wiesz jej napisałem.
Wiele wcale nie skłamałem.

Tworzyłem dla niej o tęsknocie.
Napisałem: w sercu moim bezrobocie.

Krocie oddałbym za pocałunek
- działa na mnie niczym trunek.

I tu od przyjaciół...

Pakunek porad mnie ocuca:
czy nie urokiem w Ciebie rzuca?

Twoje...

Płuca, serce, krocze, umysł...
Na jej rozkaz każdy zmysł!

I prysł urok ten przeklęty?
Strach prowadzi przez zakręty...

Jak zaklęty, lecz nie głupi!
To nie dla mnie żywot trupi!