Pociąg marzeń

[kostoteles]

Z przystanku złych zdarzeń,
Odjeżdża pociąg naszym marzeń,
Pełen jest cudów i dziwów,
Pozbawiony jest jednak gniewów i strachów,
Cały szczerozłoty jest,
Za sterami jego nie Adrast,
Lecz Nike dostojna,
Postura jej cała elegijna,
Lecz tutaj nie ma zmartwień,
Bo to pociąg naszych marzeń,
Mknie beztrosko,
gdzie?
tego nie wie nikt,
Nawet jeśli znasz perfekt,
Losu swego koleje,
To nie zgadniesz dokąd mkną mile,
Czy za nimi morza?
Czy lądy nieznane?
Czy gwiazd łanów pełne pola,
Co znają tylko Achajów stolice?
Nie to dale,
Ale gdzie dale?
Co jest dale?
Gdzie jest następny przystanek?
Dokąd mknie pociąg naszych marzeń?