Dusze podobne

[Fifi2000]

Czujesz prąd silny
Mimo, że w sobie nie masz winy
Nie walczysz, lecz z falą spokojnie
Tracisz swój obraz
Płynąc na kłodzie

Gdy dojrzysz, na wodzie podobnej
Deskę słabszą z pozoru
Przyrównasz do swojej
Omdlejesz widząc piękno w prochu

Pyłu wizerunek ujawnia się ostrożnie
Drobną, lecz nie pyłem, a cudną istotą
Potęga i urok wywołują trwogę
Pierwsza to ona co rozdziera wodę
Prąd dla niej obcy, zna swoją dolę

Umyka z wdziękiem, w przeciwną stronę
Chcesz na nią patrzeć
Wiecznie nie możesz
Zasady łamiąc, padniesz, by zostać

Wewnętrzny płomień
Wytrwać nie daje, znużonej powiece
Dwie belki, cztery dłonie
Na bezkresnej życia rzece
Szczęście znaleźli - myślą nieskromnie.