- osiołek...

[bronmus45]

Niezbyt rosły osiołek pragnący rozgłosu,
paradował po łące przebrany za konia.
Nie w smak mu bowiem było, że kaprysem losu
jest tylko kłapouchym, jak wielu na błoniach
- a błonia te już dalej w prerię przechodziły...

Nasz osiołek - jak zwykle - przeceniał swe siły,
więc śmiało się zapuścił na pampę szeroką.
Tutaj jednak zawiodło jego czujne oko
i ucho, wciąż nawykłe do obrazów stada,
a teraz był samotnym. Na nic ta parada...

Zagubił się na stepie, nie znając kierunków.
Nie miał też tu przyjaciół, by pomogli w biedzie,
a on ciągle parł na przód - bo chciał być na przedzie
całego zwierzostanu, ras, no i gatunków.
.
Zaginie wnet ślad po nim - nie ma już ratunku
tak dla jego frustracji, jak i wizerunku...
Ważny więc oto morał z opowieści płynie
- nie bądź zbyt pewnym siebie, bo w tym świecie zginiesz...
.