Gwiazdy

[Nepomucen]

Gwiazdy

Słońce zachodzi kolorem pomarańczy
Poza horyzont wylewa się łza boga
wykradziona, jakoby przez rój szarańczy
Nieboskłon przysłania czarna nocy trwoga

Tylko węgle czerwone, resztki gorąca
Rozsypane po niebie iskry ogniska,
Gwiazdy pozostały na cmentarzu Słońca
Bezkresnej ciemności rzucają wyzwiska

Brzmią jako mowa pogrzebowa, dzieci snów
Co świetlistą łuną tulą do siebie czas
I ze smutku błyszczących nie podnoszą głów

Póki złotem nie zabłyśnie niebiański pas
I nie oświeci świata, jak tysiące słów
Wypowiedzianych ustami filozofów