Mokre myśli w strugach deszczu

[Ginsana]

łzy błyszczące kroplami
melancholią bez przyczyny
pełzną po szybie
nie syczą jak wąż

zastygły w półśnie
jakby czas był bez znaczenia

tylko haftowane tulipany
na woalowej zasłonie
utkane z myśli krętych
tańczą z przeciągiem

w ufnym przekonaniu
że zawsze jest jakieś jutro

nie rozmazane w czasie
gdzie udręka
staje się rozkoszą