"Wysyłamy przeciw sobie nasze armie."

[Tiwaz]

Wysyłamy przeciw sobie nasze armie.

Palisady naszych serc zasila kolejny rząd
drewnianych kłód, które lądują nam pod nogami.
Przekorny honor nie pozwala mi spoglądać tam,
gdzie nie dawno razem chodziliśmy alejami.

A przecież ciągnie nas do siebie.
Nie widzisz że,
twe serce nadal jest w potrzebie,
więc obudź się.

Kule i strzały wokół przecinają pustkę tam,
Gdzie nasze serca niegdyś tak mocno się splatały.
Powietrze rzednie gdy samotnie odchodzę w dal.
Dusilem się gdy losy ciebie mnie pozbawiały

A przecież ciągnie nas do siebie.
Nie widzisz że,
me serce nadal jest w potrzebie,
obudzę się.