Prąc do przodu

[Tiwaz]

Prąc do przodu

Skwar.
Topi mój zapał, czuję w górze jasny żar.
Nie staram się zawrócić, coś mnie wciąż do przodu pcha.
Mróz.
Scala mi stopy z gruntem kiedy tak wędruję w dal
Lecz nie dam się zawrócić, coś mnie wciąż do przodu pcha.

Ból.
Wwierca się w skronie, tłucze czaszkę mi jak grad.
Chodź ciało chce się złamać, coś mi nie pozwala paść.
Strach.
Obrazy sączy w oczy tak jak wąż swój sączy jad.
I choć mnie dreszcz przeszywa, nie ośmielę się dziś paść.

Gniew.
O tak, tak często on prowadzi naprzód mnie.
Gdy rzuca piachem w oczy, nie daję oślepić się.
Wstyd.
Tak trudno jest mi upaść kiedy na mnie patrzy się.
Jak poddać się słabości, kiedy wstyd ogarnia mnie?