"Anioły" czyli mój pierwszy wiersz

[Luna]

"Anioły"
Pełni rozpaczy.
Niepotrafiący cię pogodzić,
Z tym, że nic nie jest za darmo.
Za wszystko nam przyjdzie zapłacić.
Prędzej czy później,
Każdy dług trzeba w końcu spłacić.
Nie ma ucieczki.
Wlecze się za nami,
Niczym cień zamknięty,
Za drzwiami.
By powrócić ze zdwojoną siłą,
I wreszcie zebrać swe żniwo.
Wedle zasady odebrać,
"Coś za coś" do ucha wyszeptać.
Rozpętać piekło w sercu,
I pozwolić zapisać na życia kobiercu,
Że coś się straciło,
A coś dostało.
Że coś się dało,
A coś zabrało.
Że życie to nie zabawa.
Że obowiązują w nim prawa.
I trzeba być silnym, walczyć.
Lub jeśli sił może nie starczyć,
Przystosować się do tej gry,
Gdzie kłamstwo i ból często wiodą prym.
I często odwagę trzeba okazać,
Wolą przetrwania trzeba się wykazać,
I walczyć do sił ostatku,
By nie doszło do upadku.
Lecz nawet w tym świecie,
Istnieje dobra kwiecie.
Przyjaźń i miłość kwitnąć próbują,
I o przetrwanie się ze złem siłują.
A przyjaciele, cichutkie anioły,
Pomagają nam zwalczyć przeszkody.
I trzeba ich prawdziwych, nawet niewielu,
By dojść do upragnionego celu.

Luna
wiek:12 lat
napisane 21.02.2016r.