"Jesień"

[Poczta42]

Zbóż już nie ma, pola niemal nagie,
wydają się bardzo smutne takie.
Smutne tak jak i roku pora,
smutne tak jak i ta topola.

Chłodny ten wiatr jak deszcze jesieni,
deszcze, których nic już nie zacieni.
Liści złotych, z którymi tańczą wiatry -
już dawno nikt na to nie patrzy.

Nikt nie patrzy na jesień złotą,
nikt nie przejmie się jej urodą.
Maluje liście na złoto, czerwień -
jak słońce rysuje na niebie płomień.

Mało kto widzi jesienne łzy,
deszczu krople jak róże trzy.
Mało kto słyszy rozpacz jesienną,
wyrażaną grą na skrzypcach piękną.


Wiersz mojego autorstwa. Jeśli ktoś zainteresowany, proszę pisać. Umieszczę więcej.