Ciemność

[tom_70]

(...) w cieniu czarnych kropli ciężkich łez -
to jest ciężkie i toporne a wystarczyłoby;
w cieniu łez.
(...) stały się jedną - nieskończoną ciemnością
- tak jest poprawnie.
(...) słońca zgaszone spojrzeniem zmęczonego ducha
- tak brzmi lepiej, bo wiadomo że słońce jest jasne i
wiadomo, że promienie nie mogą wyparować - ad absurdum.
(...) Mróz aż do szpiku kości - tak to widzę
Myśli raczej nie uchodzą oczami.
I jeszcze ta koścista personifikacja - ohyda.
(...) Jedyne serce resztką nadziei przetrwało.

To tyle.
hej!