Ciemność

[Niedzisiejszy]

Blask dni ponownie
ukrył się w cieniu czarnych
kropli ciężkich łez

Ponownie dzień i noc
stały się jednym, nieskończoną
ciemnością, nieprzebytą drogą

Jasne słońca promienie
wyparowały, rażone zimnym
spojrzeniem umęczonego ducha

Mróz przeniknął do
najmniejszej kości, krew
zamieniając w ciemny lód

Myśli uciekły przez
źrenicę oczu, zamknęły
powieki kościstymi palcami

Serce, ono jedyne
resztką nadziei słabym
biciem przetrwało, na razie.