Wszystkie rzeczy wczorajsze

[tom_70]

Mijały mnie drzewa mojego dzieciństwa,
wspomnienia w słońcu rozmrowione blaskiem,
które nie przestając być - odradzały się w sobie.

Prowadziła mnie za rękę szósta wiosna,
w kwietniu wsród pytań i fiołkowych kwiatów.
Skąd jestem, skąd się wziąłem.

Odnalazłem brzmienie drogich mi głosów,
intonację śmiechów, dalekie ode mnie,
nieosiągalne, a przez to wzruszające.

Podróże, podobne do ucieczek, przybliżały moje
dzieciństwo - czas, rzeźbiący swoim przepływem
piękno rzeczy, bez których istnienie byłoby z kamienia.