Pracoholik

[Toyer]

Czasami bawi się latami
lubi płatać figle
życie ma za nic
wielki bo odwieczny

żongluje dniami i nocami
nigdy się nie męczy
pędzi nieubłagany
do mety której nie poznamy

nie pije nie pali
żadnej pracy się nie boi
pomaga przeszkadza
zawsze między nami

jak nałogowy złodziej
okrada nas z każdej chwili
nim się obejrzysz
już go nie ma a potem znowu jest

nigdy się nie spóźnia
woli już być za wcześnie
by zabrać siebie więcej
na nic nie odpowiadając

od niego wszystko się zaczęło
a co było wcześniej
to tylko wspomnienie
magiczny krąg karuzeli

czas czasu nie liczy
nic nie obchodzi
z każdą minutą ucieka
w nieznaną przestrzeń

nie robi sobie przerw
pracoholik z niego
od podpisania umowy z Bogiem
nie był jeszcze na urlopie