Film

[Niedzisiejszy]

Wybrałem się do kina na niezwykły film,
który stał się fizycznym obrazem moich wspomnień

Pisałem go moją duszą,
niepewną swej prawdziwej twarzy,
przez co stał się mieszaniną różnych gatunków

Na pewno dramat zasiał w nim gęsto swoje
ciemne kwiaty, nie pozostawiając prawie
żadnego miejsca na trochę szczęścia

Lecz w to co zostało wpadły drobne
nasiona róży, choć na chwilę zmieniając
mrok w piękny obraz Miłości

Po chwili, która trwała krócej niż spojrzenie,
jak drobny błysk światła w tunelu,
powróciła ciemność z podwojoną siłą

I tu nagle film się kończy,
na kolanach, na cichej modlitwie do Boga,
wychodzę kina świadomy, że zakończenie filmu
leży w moich dłoniach.