Papier

[Niedzisiejszy]

Idę przez miasto zbudowane z papieru,
identyczne ściany i drzwi pokryte tą śmiertelną barwą,
nawet drzewa zamieniły się w tekturową rzeźbę, pozbawioną
choćby drobnej zielonej gałązki, bez cichego szeptania liści

Szukam ciepła ludzi,
nieodkrytych spojrzeń w gorejących iskierkach oczu,
lecz znajduję tylko ostro ugniecione kartki,
bez uczuć, bez marzeń, nawet serca im wyrwano

Czasem widzę takich jak ja,
drobne płomienie płonące niepokonaną nadzieją,
przeganiające na chwilę te bezduszne postacie

Biegnę się ogrzać przy ich gorącym ogniu,
lecz zanim dobiegam nagle stają się białe

Więc uciekam z miasta,
by rozpalić być może ostanie ognisko na ziemi,
aż jego moc spopieli tę potworną biel.