Światełko w mroku

[ElaM]

Myślałeś chyba,że to nic złego odejść nagle
bez słowa i schować się za tym milczeniem.
Pójść,zniknąć na zawsze,samą mnie zostawić,
kazać mi wierzyć,że tak sny się kończą.

Może nie myślałeś wtedy o mnie lecz tylko o sobie,
gdy obudziły mnie głośne jęki szpitalnej ciszy.
A może to ty mnie obudziłeś,delikatnie jak zawsze,
żeby się pożegnać bez słów - tylko duszą?

Zamiast wesela - stypa,muzykę tworzył głośny szloch,
a kamienna płyta milczała,bojąc się pytań.
Jak żyć? Gdzie skryć się przed bólem i czy to możliwe?

Prawda zbyt bolesna, lepiej uciec w nicość,
można tam się schować,udawać,że żyjesz.
Nadal śmiech twój słyszeć,walczyć o drobiazgi,
w wyobraźni tulić kruche zamki z piasku.

Dziś słomiana wdowa, kończy z egzystencją...
Idę w stronę światła z dusznego tunelu,
a ty wybacz,że wierną nie byłam do końca,
takie plany Boga,chcesz,to Jego pytaj.