Dla Żonusi

[kapiak]

„Żonusio” „słodkusio” marcepanowa rozkoszy.
Smakując Ciebie, jak pogłaskać tęcze.
Wszystkie złe myśli smak ten pustoszy.
Jak miód na serce w wielkiej udręce.

„Żonusio” ma kochana, z nikim nie zrównana.
Jak smak ten w sobie pielęgnujesz?
Skąd aromat bierzesz? Skąd ta nieskonana
Słodycz w Tobie? Gdy mnie częstujesz.

Delektować się Tobą, mogę bez końca.
Lecz obawiam się trochę. Myśl niespokojna.
By nie rozpuścić Ciebie, gdzieś w promieniu słońca.
Czy przy księżycu, gdy noc tak upojna.