Widzenie katedry

[tom_70]

budzi się milcząca postać strzelista
rozrywająca serce przestrzeni
słońce przystaje aby na nią spojrzeć
mury nieporuszone wznoszą się
ich pomruki osaczające
jej zapach kamienny napełniający nozdrza
wieże rozpościerające swoje cienie
witraże - tęczowe rozpryski fontanny
krążące nieustannie w całej płomienności

próbuję się utrzymać na skrawku pragnienia
z błyskiem rozkoszy w oczach
ja w ciebie wpatrzony
rodzę się po raz wtóry
twoja postać zapisała się w moim ciele