Nowa Era

[kulmin]

Na wzgórzu stoi i spoziera
Samotna Nowa Era
patrzy na las, na strumyczek
na maleńki w chatce płomyczek
Słyszy jak tata okrutnie chrapie
Jak woda spod strzechy kapie
Widzi w kołysce maleństwo
Obok w pokoju rodzeństwo
Tylko mamy nie widzi Nowa Era
I dziwi się Śmierci, czemu zabiera
Fundament radosnej rodziny
-Przecież to nie z mojej winy!
Ja tylko towarzysze i osłaniam
W drodze do kresu ochraniam
-Czyjaż to tedy wina upadły aniele?
Powiedz, a na proch go przemiele
-Wina leży w człowieka duszy
Która rzadko miłości służy
Jam sprawiedliwa. Miłości nie kalam
Zło i nienawiść na stosach spalam
-Towarzysz i mi, w mej wyprawie
Bądź jak ja oddana tej sprawie
Zaprowadze nas ku porządkowi
Sprawiedliwej Ery początkowi