Brzemię decyzji

[kulmin]

Przychodzi w końcu czas
Rubikonu odmęt przekroczyć
Zagłębić się w głuchy las
I z urwiska skoczyć

To jest ta cząstka życia
Co jak żagle przy wietrze
Marmurowa rzeźba bycia
Której nic nie zetrze

Nadchodzi chwila wahania
Przygryzania warg
Ździebek trawy łamania
I wewnętrznych skarg

Lecz nic już nie poradzisz
Taki świat jest
Za głupote swą płacisz
Alea iacta iest.