Jesień, zima... koniec?

[kulmin]

W pochmurny dzień jesienny
Przetykany nicią światłości
Wiatr gwałtowny i zmienny
Dusił ogniska radości

W pochmurny dzień jesienny
Gdy wiatr przybywał w gości
Chłód dotkliwy i niezmienny
Studził ogniska miłości

W pochmurny dzień jesienny
Zczerniał błękit wysokości.
A deszcz miarowy i senny
Obmywał człowiecze kości

W pochmurny dzień jesienny
Gdy wypływała prawda na wierzch
Wedle proroctw, bóg kamienny
Zapowiadał życia zmierzch

W ostateczne dni zimowe
Ludzkie, martwe targowisko
Do cna odbiera mi mowe.
Tak wygląda boże igrzysko.

Dlatego proszę cie, ludzkości!
Odrzuć wtórnego boga
Co wyzbywa ludzi miłości
Bo nie tędy wiedzie droga